Donderdag, naar Karaula

Amela, onze contactpersoon, werkt deze week tot 14.00 uur. Dus we gaan de volgende ochtend eerst maar even shoppen in de FIS.
‘s middags zien we Amela. We praten bij onder het genot van koffie met taart.
Aansluitend gaan we naar het plaatsje Karaula. Hier leveren we het grootste deel van de inhoud van de auto: de winterjassen, schoenen, wollen sjaals en -mutsen. De organisatie Humanitarno Udruzenje Karuala heeft vele adressen van arme gezinnen in deze regio en zal namens ons zorgen voor de verdeling van de kleding. Helaas komen we er zelf niet aan toe om een keer mee te gaan, maar dat zal deze zomer zeker goed komen!
Als we terugrijden begint het al donker te worden.
[]

Vrijdag Mental Health Clinic

Vrijdag gaan we naar de Mental Health Clinic, de kliniek voor geestelijke gezondheid. Zij behandelen kinderen tot 18 jaar. We hebben educatieve spellen en puzzels, kleurboeken en ander materiaal voor hen. We horen hoe ze georganiseerd zijn en krijgen meer informatie over de verschillende disciplines. We praten ook bij over het afgelopen Kerstproject dat onze stichting financieel heeft gesteund. 
Ieder kind is met de Kerstman op de foto gegaan. We laten de foto's afdrukken en elk kind krijgt dan zijn of haar foto!
Aansluitend gaan we naar de school waar Amela werkt en maken kennis met de nieuwe directrice. We hebben een aantal computers en een printer voor de school meegenomen waar ze erg blij mee zijn! 

Weekend! Even een paar dagen voor onszelf.

Dan is het weekend.
Zaterdag gaan we naar de stad Zenica. Een leuke stad maar wel erg grijs allemaal. Toch hebben we een leuke tijd.
Vanaf 3 uur smiddags zijn we voor het eten uitgenodigd bij Amela haar ouders. De hele familie is voor het eerst sinds een tijdje weer eens samen. Voor ons is het ook fijn om iedereen eens weer te zien en het wordt erg gezellig.
Zondag gaan we eerst naar de berg Vlasic. Het is niet overdreven koud en er wordt geskied. We houden het er best een aantal uurtjes vol.
Glibberend en glijdend klimmen we een stukje naar boven. Ada heeft gelukkig hoefijzers onder haar schoenen zodat ze niet uitglijdt ;-)
‘s Middags om vijf uur zijn we bij Domagoj en Snjezjana en hun dochter Marija. Snjezjana heeft weer eens heerlijk Bosnisch gekookt. We genieten van elkaars gezelschap. 

Maandag, bij "onze" familie....

We stellen bij een supermarkt een voedselpakket samen en brengen dit naar “ons” gezinnetje Smajic. Alleen moeders is aanwezig en ze begint een verhaal af te steken in het Bosnisch. We komen hier al vanaf het allereerste begin maar we verstaan elkaar nog steeds niet en zijn er nooit echt achter gekomen wat er precies aan de hand is. Ze zijn altijd armoedig gekleed, in het huis staat geen enkel fatsoenlijk meubel en niet eens een bed. We hebben nooit verbetering gezien in hun situatie. We besluiten naar de Mental Health Clinic te gaan voor hulp. Aida, een psychiater die daar als vrijwilligster werkt, gaat met ons mee en na 2 ½ uur zijn we enigszins op de hoogte van de problemen die het gezin heeft.
We bieden enige financiele steun voor het kopen van een paard waarmee onder andere hout uit het bos wordt gehaald om te worden verkocht. Vanzelfsprekend blijven we hen ook in de toekomst steunen!
De avond brengen we gezellig door bij Amela en Emir thuis.

De tijd vliegt; het is alweer dinsdag: Naar ons project voor komende zomer!

We gaan met Amela langs een arme familie met 9 kinderen en brengen hen een computer. De kinderen zijn er dolgelukkig mee!
Aansluitend gaan we naar de Dom Zdravlje, de gemeentelijke kliniek om te praten over een mogelijk project voor dit jaar.
Samen met iemand van de kliniek gaan we naar Gluha Bukovica, een dorpje met ongeveer 500 huizen.
Bijna ieder dorp in Bosnië heeft een soort medische hulppost als dependance van de Dom Zdravlje in de hoofdplaats. De dependance (ambulante noemen ze dit) in Gluha Bukovica heeft ongeveer 700 patienten. Er is elke dag een zuster aanwezig en twee keer in de week een arts.
Er is een grote wachtruimte, een kleine ruimte voor de zuster, een spreekkamer voor de arts en een behandelkamer.
We hopen hier ons komende project te kunnen uitvoeren bestaande uit schilderwerk, reparatie van kozijnen en ander onderhoud.
We hopen ook een nieuwe behandeltafel en een ECG apparaat op de kop te kunnen tikken....

Terug in Travnik wordt het tijd om de auto te (laten) wassen. Aansluitend gaan we nog even op de koffie bij Domagoj en nemen voorlopig weer even afscheid van hem en Snjezjana en Marija.

Woensdag, de laatstse dag

We zijn om tien uur in Karaula en ontmoeten Selka. De kleding die we vandeweek hebben gebracht, brengen we nu naar een arme familie. Een vader die niet kan werken in verband met zijn rug, een moeder die iets probeert te verdienen met van alles en nogwat en zes kinderen. De oudste van 20 woont met zijn vrouw en kind ook in het huis. Het is er gelukkig wel schoon maar ze hebben verder niets. ‌Later gaan we nog een keer terug met een voedselpakket waar ze erg blij mee zijn.
‌Aansluitend maken we onder het genot van koffie en een Slivovica kennis met Selka haar familie.
‌Aan het eind van de middag drinken we nog een kopje koffie met Aida en bespreken met haar het vervolgtraject voor de Smajic familie.
‌
‌Donderdagochtend vertrekken we na het ontbijt en na een overnachting in Zuid-Duitsland, stappen we vrijdag eind van de middag weer ons huisje binnen.