Een voorspoedige reis. Veilig aangekomen.

We zijn op zaterdagochtend vertrokken en via Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië komen we op maandagmiddag aan in Travnik. De telefoonkaart wordt weer opgewaardeerd en onder het genot van een kop koffie met Amela en Emir worden de plannen voor deze periode besproken. Amela heeft weer een volle lijst.
‌Daarna doorrijden naar Motel Carousel waar we weer hartelijk welkom worden geheten door Ibro. Het is altijd weer een beetje thuiskomen. Na de spullen op de kamer te hebben gebracht en ook de caravan op zijn plek achter het motel te hebben geinstalleerd, frissen we ons op.
‌We maken we het ons gemakkelijk en eten in de Carousel.

De eerste dag

.'s Morgens hebben we de tijd om het een en ander uit de autos te laden. Niet zoveel deze keer want het meeste leveren we vanochtend gelijk af.
‌We hebben een afspraak om elf uur in het ziekenhuis. Rushmir zal ons opwachten. We hebben heel veel inco materiaal bij ons. Verder kinderkleding voor de kinderen die zonder schone kleren in het ziekenhuis komen. We hebben voor deze kinderen ook wat ondergoed. Ook lakens en dekens. Ze zijn er weer erg blij mee!
‌Aansluitend gaan we naar Dr. Satrovic in Dom Zdravlje, het gemeentelijke ziekenhuis. Hij is directeur van het ziekenhuis en heeft ook de zeggenschap over de Ambulantes, de hulpposten in de omliggende dorpen.
‌We bespreken met hem een en ander voor ons project en waar we diverse apparatuur afleveren.
‌Dan gaan we door naar de school waar Amela werkt. De school is een combinatie van gymnasium en school voor medisch onderwijs. We worden weer ontvangen door de directrice, die er pas ruim een half jaar werkt. Ze heeft heel veel plannen en vertelt ons van de nieuwbouwplannen.
‌We hebben voor haar enkele landkaarten en praktijkmiddelen voor de lessen voor de verpleegkundigen, varierend van lakens tot een torso en een microscoop.

Dag twee

We staan op tijd op en vertrekken om acht uur naar ons nieuwe project in Gluha Bukovica. Het is een ritje van ruim een half uur de bergen in. We worden hartelijk welkom geheten door Elvira, de vaste verpleegkundige van de ambulante. Zij woont boven de hulppost. 
‌Het is geregeld dat de ambulante dicht blijft zolang wij er bezig zijn. Elvira vangt sommige patienten zelf op en de andere patienten gaan naar de ambulante van Mehurici, 9 kilometer verderop. Elvira werkt daar nu ook elke dag van 7 tot 2 uur smiddags. 
‌
‌We bespreken onze plannen en hetgeen al tijdens eerdere bezoeken is afgesproken. We zien dat de eerder bestelde ramen en kozijnen netjes geplaatst zijn. Afwerken moeten we zelf nog doen. 

‌Nadat we alle gereedschappen naar binnen hebben gebracht, kunnen we beginnen. Armin, het neefje van Elvira komt ons deze dag helpen.
‌De binnendeuren gaan eruit om te schuren, de overtollige purschuim wordt rondom de nieuwe ramen weggesneden, er wordt begonnen met het ombouwen van het halletje en het plaatselijke bouwmarktje wordt voor het eerst bezocht op zoek naar kit en schuurpapier. Ook daarin slagen we.
‌Het is erg warm dus er wordt veel (water) gedronken.
‌De (paar) plaatselijke kinderen weten ons al snel te vinden als ze ontdekken dat we strandballen bij ons hebben. Die gaan als de spreekwoordelijke zoete broodjes!! 

Dag drie en vier

We staan elke ochtend vroeg op om toch nog redelijk op tijd in Gluha Bukovica te zijn. Onderweg doen we dan een stop bij de bakker in Mehurici, zo'n 10 kilometer voor Gluha Bukovica. Een winkel is het niet want je loopt rechtstreeks de (warme) bakkerij binnen. Ze kijken altijd met hoeveel mensen we zijn en dan krijgen we ook zoveel pasgebakken warme broodjes mee. Soms een worstebroodje, soms lekker zoet met jam. 
‌In de ambulante is het vaste prik dat we de spullen zover klaar zetten en dan meestal eerst een bakje koffie drinken. Ada en Jan zetten elke ochtend in de caravan een thermoskan vol koffie. 
‌Vanuit de Trgo Ten bouwmarkt in Travnik hebben we het nodige materiaal meegenomen: Een paar liter grondverf, matte witte verf, twee grote pullen met twee kleuren muurverf, en natuurlijk de nodige kwasten, rollertjes, verfbakjes enzovoort!!
‌Zuster Elvira maakt soms een heerlijke lunch voor ons. Donderdag heeft ze Burek voor ons gemaakt, een soort lange dunne opgerolde deegrol, deze keer gevuld met kaas. Daarbij lekkere tomaten met komkommer en eigen paprika's.
‌Ook op zaterdag stond haar keuken  weer in het teken van `die .ollanders` Toen was er eerst een goede kippensoep en vervolgens weer Burek met allerlei toebehoren. 
‌En zo klussen we mooi door!!
‌
‌

Weekend

Voor je het weet is het zaterdag. Nou, we merken er niets van... We gaan gewoon door!
‌Maar op zondag houden we een `rustdag`.
‌We slapen een uurtje uit en daarna gaan de meiden voorbereidingen treffen voor de spelletjesochtend van dinsdag ochtend. Arjen bouwt een mooi tafeltje op wieltjes met een infuuspaal. Jan probeert de website op te lijnen.
‌'s Middags gaan we naar onze vriend Domagoj in Novi Travnik en drinken met hem een biertje. Ons diner bestaat uit Cevapcici van Hari's in Travnik!

Na het weekend

We gaan er weer tegenaan! De hele dag met gele muurverf, oranje muurverf, witte grondverf, witte lak. De kleren zien er niet uit... Maar het wordt wel mooi! Aan het eind van de dag zijn we klaar met de muurverf. En dat komt goed uit want geel is bijna op! Er komt dus schot in. 
‌We hebben wel een heel leuke dag gehad met de kinderen uit de buurt. We hadden vele tasjes met poppen en poppenkleertjes, en tasjes met autootjes gedoneerd gekregen. Nadat we de eerste twee hadden weggegeven, kwamen de kinderen uit alle hoeken en gaten. Ze waren er heel erg blij mee!!
‌‌
‌'s Avonds eten we maar weer eens in het hotel want het is al tegen acht uur als we terug zijn.
‌Amela en Emir komen nog even langs voor een praatje met Arjen over aanschaf van apparatuur voor hun hoveniersbedrijf "Smaragd Travnik".

Spelletjesdag in Karaula

Voorgaande jaren hielden we een spelletjesmiddag in het centrum van Travnik. ‌Dit jaar doen we het anders. 
‌De schoolvakanties gaan beginnen en we hebben contact opgenomen met de lagere school van het dorpje Karaula. Op hun één na laatste schooldag staan wij met onze spelletjes op het schoolplein voor de ongeveer 300 (!) kinderen van  de onderbouw. Begeleid door een aantal leerkrachten worden de kinderen langs de diverse spelletjes meegenomen. Er is weer stoepkrijten, knikkeren, ballengooien, ze kunnen bellenblazen, steltlopen of springtouwen. We halen enkele liters limonadesiroop bij het winkeltje aan de overkant van de school en we zorgen voor een paar voetballen (die wel heel snel verdwenen zijn.....)
‌Het is heerlijk weer en de kinderen vinden het prachtig.
‌Als het afgelopen is hebben we voor alle kinderen een zelf te kleuren tasje met bijbehorende stiften, met daarin een kleurboek en kleurpotloden, een notitieblokje en een pen en potlood, een puntenslijper en een gummetje. Het is erg veel voorbereiding maar de kinderen vinden het prachtig! En daar doe je het voor!!. 
'‌s Avonds was er een groot feest ter ere van de heilige Sint Antonius. De broer van onze hotelbaas heeft een eigen kermis met draaimolens, botsautootjes en andere attracties en stond in Busovaca. We waren dus uitgenodigd en Jan en Ada hebben zich daar geweldig vermaakt. Maar toch weer op tijd naar huis want... De volgende dag moet er weer geklust!!
‌Het was een zeer geslaagde dag!

De laatste dagen van ons project in Gluha Bukovica

Dat is nog even een dingetje! De klus is groter dan verwacht en het is nog stevig aanpakken. Ada is bezig met de gele verf en dat is ontzettend stroperig. Een zware klus! Ciska schildert alles wit... Arjen heeft het druk met het aanpassen van het toilet en het maken van een hekje. Jan doet hand- en spandiensten. 
‌En dan blijkt dat niet alles zo goed dekt als verwacht dus er moet nog het een en ander over gedaan, en later nog een keer... Ook Arjen zijn projecten zijn nog niet gereed. Zo gaat de woensdag voorbij.
‌'s Ochtends zijn we nog wel bij Ibro thuis langs geweest om kersen te plukken.
‌We zitten middenin de kersentijd en vele bomen hangen hier "nokkievol". En je mag dan bij vrienden en bekenden gratis komen plukken. 
‌Ibro, de kersen waren top!!
‌Ook de donderdag gaan we er stevig tegenaan met wit, geel en oranje want we hebben beloofd dat we vrijdag gereed zouden zijn.
‌Helaas, dat lukt dus niet.
‌De vrijdag worden we eerst door Elvira ontvangen met koffie en eigengebakken zoete taart en de mierzoete Balklava want het is Suikerfeest, het einde van de Ramadan! Iedereen gaat bij iedereen op visite om lekker te eten en te drinken en de meeste winkels zijn gesloten. 
‌Zoals gezegd, de vrijdag gaat ook voorbij en dan is het zomaar zaterdag. We ronden af.
‌De laatste likken lak op het hekje en het buro, de nieuwe ramen worden geplaatst in de kozijnen van het halletje, de nieuwe infuuspaal (met tafeltje) wordt afgemonteerd, de gedoneerde behandeltafel wordt gemonteerd en het toilet wordt nog een keer getest...
‌Tenslotte wordt het plaatje met de openingstijden bevestigd op de gevel: van 7.00h tot 14.00h
‌De autos worden weer volgeladen met ons gereedschap en rond vier uur zijn we terug in het hotel, waar Jan zijn oude schoenen bij het vuil zet en we de goede afloop vieren met een glaasje Sljivovica.‌

Maar er is nog meer te doen...

De volgende dag is het zondag en die we onder andere besteden aan opruimen.  Wat kan een mens veel bij zich hebben...
‌En 's maandags gaan we weer op stap. We moeten nog een aantal bezoekjes afleggen, waar we dit jaar nog niet aan waren toegekomen.
‌Amela neemt ons eerst weer mee naar de Technische School. We hebben een goed gesprek met de directeur over zijn toekomstplannen en we maken afspraken om vanuit Nederland meer te kunnen doen voor de school. Nadat we nog het nodige gereedschap hebben overhandigd vervolgen we met een bezoek aan het Kinderdagverblijf, waar we de afgelopen twee jaar projecten hebben gedaan. 
‌Ze waren weer blij ons te zien en wij bewonderden de mooi aangekleedde lokalen. We hadden een mooi speelgoedkeukentje bij ons en nog veel ander klein speelgoed.
‌Aansluitend gingen we naar de Mental Health organisatie die mensen met psychische problemen begeleiden. Voor hen hebben we spellen meegebracht en divers materiaal voor de bezigheidstherapie met hun clienten.
‌In de middag gaan we nog een keer terug naar Gluha Bukovica om het project af te sluiten met zuster Elvira van de Ambulante. Naast alle al genoemde werkzaamheden heeft de stichting nieuwe stoelen in de wachtkamer geplaatst, nieuwe burostoelen, een behandeltafel, een inhaler voor astmapatienten en een sterilisatie-apparaat voor de instrumenten. Zuster Elvira is ontzettend blij met haar nieuwe ambulante en we drinken bij haar nog gezellig een kopje Bosnische koffie!
‌Tenslotte krijgen van de breiende oma van de overkant nog twee paar echte wollen huissokken mee!!

De dinsdag ...

In januari waren we bij een familie in de bergen bij Karaula. Ze wonen en slapen met ouders en vijf kinderen in één en dezelfde kamer. Er is nog wel een kleine kamer voor de zoon met zijn vrouw en baby. Zoals je hier veel ziet, is de bovenverdieping niet afgetimmerd en er zitten ook geen ramen in. We gaan weer bij hen langs met een groot voedselpakket en zijn verheugd als we zien dat er via donaties intussen een badkamer is geplaatst. Het viel ons in januari al op dat het er netjes en schoon uitziet. Met de badkamer erbij is het met de persoonlijke hygiene nu ook goed gesteld!
‌
‌Later in de week gaan we nog bij andere families langs met diverse voedselpakketten, kleding en veel weggevertjes voor kinderen, zoals poppen, autootjes, knikkerzakjes en nog veel meer! 
‌We gaan onder andere langs bij de Smajic familie waar we al vanaf het begin komen. Door een TV-aktie, speciaal op hen gericht, blijken vele duizenden Marken binnen te zijn gekomen om hun huis op te knappen. Als wij langs gaan, zijn vrijwilligers druk bezig met het plaatsen van ramen en het volledig isoleren van hun huis. We zijn erg blij voor hen maar hopen tegelijkertijd ook, dat ze deze weelde aankunnen.... 
‌
‌In de middag zijn we uitgenodigd door dr. Satrovic, de directeur van het gemeentelijke ziekenhuis Dom Zdravlje, om samen met de burgemeester van Travnik te lunchen. Na de nodige vriendelijke woorden wederzijds, overhandigen wij als symbolische overdracht van de ambulante, een ECG apparaat met alle toebehoren aan Dr. Satrovic. Aansluitend worden we door hem verrast met een geslagen koperen afbeelding van het symbool van de stad Travnik, de stoomtrein "Ciro". ‌
‌Dr. Satrovic heeft nog een interview gegeven voor de plaatselijke TV. Te zien door HIER te klikken! Met dank aan Benjamin van Travnicki.info!

Als afsluiting

In januari hebben we het project voor dit jaar uitgezocht. En in april werd bepaald hoeveel we aan zouden kunnen.
‌Dat was gelukkig nog flink veel!  Alle nieuwe raampartijen werden gelukkig al geplaatst voordat wij zelf aan de slag gingen.
‌Al met al is er flink wat materiaal door gegaan in de vorm van verf, hout, kwasten, kit enzovoort en hebben we er aardig wat uren in zitten, maar we zijn ontzettend tevreden over het eindresultaat!
‌Aan het eind zijn Arjen en Ciska echter nog niet tevreden over de "iets oudere" deur en besluiten nog een nieuwe deur te doneren. Deze zal binnen twee a drie weken geplaatst worden. 
‌We hopen dat de "local community" blij is met hun nieuwe ambulante maar dat ze er niet te vaak gebruik van hoeven te maken.
‌We wensen zuster Elvira en haar dokter Goran Divkovic nog vele rustige dagen in de ambulante!!
‌En we bedanken alle donateurs en sponsoren en iedereen die ons ook dit jaar weer hebben gesteund op welke manier dan ook. 
‌Door jullie hebben we weer heel veel mensen blij kunnen maken!!